Πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς φίλους;

Τι θα έκανες αλήθεια αν δεν είχες αυτά τα άτομα;Οι φίλοι λέει είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε.Αλήθεια είναι.Μπορεί να μαλώνετε καμιά φορά ή να διαφωνείτε,αλλά και με τα αδέρφια σου δεν συμβαίνει αυτό;Στο τέλος όμως τι μένει;Οι χαρούμενες στιγμές και το δέσιμο που νιώθεις γι’αυτούς.Σε ποιούς θα κλαυτείς για την κοπέλα που σε τυρρανάει;Με ποιους θα συζητήσεις τα προβλήματα που έχεις στο σπιτι;Με ποιον θα ψάξεις την λύση σε ότι σε τρώει;

Με ποιους περνάς τον περισσότερο χρόνο;Με τους φίλους σου.Ξέρεις περισσότερα για αυτους απότι οι γονείς τους.Είσαι πιο κοντα σε αυτούς αποτι το πιο κοντινό οικογενειακό τους πρόσωπο.

Ξέρεις οτι θα είναι αυτοί εκεί για σένα.Μπορεί να μην είναι πάντα.Ποτέ δεν είναι πάντα.Όπως ούτε και εσυ θα είσαι συνέχεια εκεί για αυτους.Μπορεί καποια φορά να μην σε καταλαβαινουνε.Μπορεί πολλές φορές να μην τους καταλαβαίνεις εσύ.Δεν έχει σημασία όμως.Είναι τα άτομα με τα οποία νιώθεις πιο όμορφα,πιο οικεία,πιο ζεστά απο οποιωδήποτε άλλο άτομο στο κόσμο.

Τι περιμένουμε για να τα πούμε ότι τα αγαπάμε;Το τέλος;Στο τέλος θα είναι αργά όμως.
Σήμερα πέθανε ο κολλητός ενός συμφοιτητή μου.Σκέψου λίγο.Τι θα έκανες αν πέθαινε κάποιος δικός σου;Πως θα αντιδρούσες;

Την ίδια στιγμή..

στα κεντρικά γραφεία του beeZama,οι συντάκτες παράγουν έργο,όχι αστεία.

Είναι τόσο βαρετό να κάνεις νέες αναρτήσεις..

αλλά το υποσχέθηκα στον εαυτό μου.

Λοιπόν συνεχίζω με τις ιστορίες καθημερινότητας που ανέφερα στα προηγούμενα ποστς μου.



Τι σκατά πάει λάθος με τις θείες,γαμώ το κεφάλι τους?

Άκου σκηνικό..Σήμερα πρωί-πρωί,κατευθύνομαι με το 31 στην σχολή όταν ξαφνικά χτυπάει το κινητό μιας θείας.Ως εδώ όλα καλά προς μέτρια γιατί η θεία (ηλικίας περίπου 55 χρονών) έκανε κανα λεπτό να βρει το κινητό της οπότε μας έπρηξε λίγο την πούτσα,αλλά,okey,ήταν στα όρια του υποφερτού.
Στο μεταξύ ακριβώς απέναντι της καθόταν ενα σάψαλο με τουπέ (είναι σαν τις θείες με τουπέ που αναφέρω εδω,αλλά ηλικιακά το έχουνε πάει σε άλλο επίπεδο.Τελευταίο level πριν το game over για την ακρίβεια) η οποία φάνηκε να ενοχλήθηκε πολύ περισσότερο απο τους υπόλοιπους μισοκοιμησμένους επιβάτες,έτσι ώστε να αρχίσει να κάνει μορφασμούς δυσαρέσκειας και δυσκοιλιότητας ενω μιλούσε η πρωτη θεία στο τηλέφωνο.Στο μεταξυ (αυτες κάθονται τετραδα,απέναντι,με έναν τυπά δίπλα απο το σάψαλο) φεύγει ο εν λόγω τυπάς και η θεία νο.1 πάει και κάθεται δίπλα στην θεία νο.2.Τότε το απολίθωμα σηκώνει και κάλα το κασκόλ της και το βάζει σαν κάλυμμα στο αυτί της,δήθεν για να μην ακούει την άλλην (που αν εξαιρέσεις το σημείο που άργησε κάπως να σηκώσει το κιν. της,κλάιν,ούτε ενοχλούσε κανέναν-εκτός απο την κωλόγρια).Οπότε όταν το σταμάτησε να μιλάει στο κινητό η θεία νο.1, η άλλη άρχισε να την κράζει με ατάκες του στύλ "εδώ δεν είναι τηλεφωνικό κέντρο" και "ενοχλείς τον κόσμο".Βέβαια η άλλη της την είπε λέγοντας της οτι άμα δεν θέλει να ενοχλείτε, να πέρνει ταξί ( 10 points for Griffyndor) και επειδή ζορίστηκε το μουσειακό έκθεμα την διαολόστειλε. (!)
Οπότε μόλις της δώθηκε η ευκαιρία το σάψαλο άλλαξε θέση.Και πήγε στην πρώτη θεση δίπλα στον οδηγό.Οπου άκου τι έγινε τώρα.Μπροστά απο αυτην την θέση (ακριβώς μπροστά στην πόρτα δηλαδή) καθόταν μια συμφοιτητρια μου.Και άκου..με το που κάθεται η θεία,λέει σε αυτήν να φύγει από εκεί γιατί τις έκοβε την θέα!!Και ούτε ίχνος ευγένιας! Απλά της είπε "Φύγε από την μέση".

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΡΕ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΕ!

Επίσης (θα καταλήξω σε συμπέρασμα σχετικά με την παραπάνω ιστορία λίγο πιο μετά) πόσο εκνευριστικές είναι οι θείες που με το που μπούνε στο λεωφορείο,spotάρουν την θέση που θα κάτσουνε,"τρέχουνε" (εδώ ο όρος είναι καθαρά τυπικός,μιας και δεν μπορούνε να πάρουνε τα πόδια τους συνήθως) να κάτσουνε,και δίνουνε σε κάποιον άλλον το εισιτήριο τους να τους το χτυπήσει με αποτέλεσμα το εισιτήριο να ταξιδέυει χέρι με χέρι σε όλο το λεωφορείο.

(Edit!,2 βδομάδες μετά,που έκατσα να τελειώσω αυτό το άρθρο,βρήκα σχετικό meme)

Κάποια στιγμη,πρέπει να γράψω και την ιστορία για το ζευγαράκι απο την Ολλανδία αλλα και για την ώρα της γαλήνης στο λεωφορείο.Έχεις μεγάλο απόθεμα για posts αμα αλλάζεις 4α λεωφορεία την ημέρα.Αλλα δεν έχω όρεξη γαμώτο...

Ωωωω σκατά...

 

Όσο πιο πολύ τον κοιτάς,τόσο πιο αστείος γίνεται.

Συνδυαζεται καταπληκτικά με το παρακάτω τραγούδι.

Και μιλώντας για πάρτυ (το τραγουδι λέγετα Party rock anthem) πρέπει να απαγορευτεί το αλκοόλ σε κάθε είδους κοινωνική συνάθροιση.Ή τουλάχιστον να μπορείς να κανεις skip την φάση που σε πιάνει και κάνεις βλακείες και να πηγαίνεις κατευθείαν στην φάση που καταρρέεις απο την ντάγλα.

Γιατί μετά θυμασαί τι έγινε και λες "όχι ρε μαλακα..."

Νίκος.

Έτσι μωρή Ελλαδάρα!

Αυτά είναι!....

Είμαστε όμορφες μικρές πριγκίπισσες!

και ιδού η απόδειξης..

Τα ηχεία στη διαπασών,έτσι ώστε και οι γείτονες να βρούνε την θηλυκή τους πλευρά.

Το μαύρο μου το χάλι (Κλάψας)

Όπως λέει και ο τίτλος μας σήμερα και γενικά αυτές της μέρες είμαι ένα χάλι μαύρο σε πολλά θέματα και απλά ήθελα να τα πω και ας με θεωρήσουν πολλοί τραγικό.Ελπίζω κάποιος απο το πολυπληθές κοινό να με ακούσει έστω για το γαμώτο...Όπως λένε και οι φίλοι μας οι Χάσμα (οι οποίοι έχουν συμβόλαιο με τους BeeZama's όπως φαίνεται) "κύκλους κάνει το μυαλό μου και αρρωσταίνω στην ψυχή μου..." σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι και δεν μπορώ να βγάλω άκρη.Τουλάχιστον ας τα πω κάπου ή καλύτερα ας τα γράψω.Προβλήματα απο το πουθενά εμφανίζονται ή τα δημιουργώ(ή έχω κάποιο διανοητικό πρόβλημα που θα τα εξηγούσε όλα τέλεια...ΔΕΝ!)Τέλος πάντων, ας συνεχίσω.Όλη αυτή η πίεση να το πω μετά απο ένα σημείο γίνεται τρομακτική και όταν λέω πίεση απο διάφορες μεριές και πολλές.Προσπαθώ να κάνω οτι καλύτερο μπορώ αλλά πάντα κάτι φαίνεται να ξεχνάω...Μάλλον δεν μπορώ να χειριστώ τόσα πράγματα ή είναι πάρα πολλά ή το σύμπαν συνωμοτεί εναντίων μου που είναι και το πιθανότερο σενάριο.Τουλάχιστον αξίζει η προσπάθεια,άμα δεν ξεκινήσω απο τώρα να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου πότε θα μάθω; Πάντως προς το παρών κάτι γίνεται , τα φέρνω βόλτα αλλά με πιάνουν αυτές οι διαθέσεις και απογοητεύομαι.Το προτιμώ απο το να τα παρατήσω γιατί το να τα παρατάς δείχνει αδυναμία πράγμα το οποίο μισώ.Καλύτερα φάε τα μούτρα σου τώρα που είναι νωρίς.
Σε αυτόν τον αγώνα όμως δεν είσαι μόνος ευτυχώς , υπάρχουν οι φίλοι , τους δικούς μου συγκεκριμένα (φανταστικοί φίλοι included) θέλω να τους ευχαριστήσω πολύ γιατί με βοήθησαν και θα με βοηθήσουν σε πολλά ακόμα.(τώρα ο αναγνώστης σου λέει στα παπάρια μου ρε φίλε ή είναι σε φάση άντε να χαθείς σατανά με έκανες και συγκινήθηκα) , αλλά και επίσης θέλω να ευχαριστήσω αυτό το ξεχωριστό πρόσωπο , όσοι το έχουν βρει θα καταλάβουν , που είναι κάθε μέρα και ακούει τον πόνο μου και μου δίνει αυτό το παραπάνω συναίσθημα που σε κάνει χαρούμενο και να θες να συνεχίσεις οτι πρόβλημα και αν υπάρχει και ας την στεναχωρώ πολύ τον τελευταίο καιρό...
Αυτά για σήμερα , είπαμε θα γράφουμε συχνά και ας είναι και μπούρδες και το κάνουμε οπότε πάρτε για τώρα και συνεχίζουμε.

Υ.Γ. Αν γίνεται μην κάνετε ηλίθια σχόλια (οχι πολλά πάντως) γιατί για μένα σημαίνει κάτι. Ευχαριστώ

Βαγγέλης

Καλοκαίρι ναι , θάλασσα όχι!

Μια πικρή ιστορία ξεδιπλώνεται στην πόλη μας ενός δεκαεφτάχρονου το ζεστό καλοκαίρι του 2011.Τελειώνοντας τις εξετάσεις αρχές Ιουνίου όλα τα παιδιά ξεκίνησαν για τις παραλίες όλο χαρά και ενθουσιασμό,έλα όμως που ο συγκεκριμένος φίλος μας γυρνώντας σπίτι για να ετοιμάσει τα πράγματα του για το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού μαθαίνει απο τους γονείς του οτι πρέπει να πάει στο χωριό του για ένα οικογενειακό πρόβλημα...απο εκείνη την στιγμή άρχισαν τα προβλήματα. Που να ξέρει τι τον περίμενε τον δύσμοιρο έφηβο...Ποιος άλλος να είναι αυτή η φιγούρα εκτός τον ίδιο μου τον εαυτό! Θα σας πω τις εμπειρίες του καλοκαιριού μου χωρίς παραλία.Ξέρω τώρα όποιος τα διαβάζει αυτά έχει ξενερώσει λίγο και ένα συναίσθημα συμπόνιας αρχίζει δειλά δειλά να κάνει την εμφάνιση του...Λοιπόν για να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. 10 Ιουνίου ήταν όταν έγινε η πρώτη τζούφια προσπάθεια για μπάνιο μετά το τέλος των εξετάσεων όπως αναφέρθηκα πιο πάνω...αυτός ήταν το πρώτο σημάδι για το τι θα ακολουθήσει μετά.Συνεχίζοντας το καλοκαίρι οι μέρες σιγά σιγά περνούσαν και ήρθε η στιγμή να φύγω για Κατερίνη με την ομάδα.Δεν θα πω οτι πέρασα και άσχημα έκανα τα μόνα μπάνια που έκανα όλο το καλοκαίρι σε πισίνα όμως!!! Την παραλία όποτε την πλησίαζα κάτι γινόταν και δεν κατέληγα ποτέ στο νερό,μια το μπιτς σόκερ , μια το πόλο , μια το ποδοβόλλευ , ακόμα και ρυθμική κάναμε αντι να χαίρομαι την άμμο κάτω απο τα πόδια μου! Αφού πέρασε και αυτή η εβδομάδα και γύρισα στην Θεσσαλονίκη άρχισε φούντωνε η ιδέα της θάλασσας στο μυαλό μου, η κατάσταση γινόταν όλο και χειρότερη , αλλά δεν μπορώ να πω πως περνούσα και άσχημα , ξεχνιόμουν. Φτάσαμε μέσα Ιουλίου όπου μετά απο συζήτηση με το προεδρείο της οικογένειας λόγω ενός οικονομικού θέματος να μην πάω αρκετές μέρες διακοπές.Και θα το μετάνιωνα πολύ πικρά...Εβλεπα όλους μου τους φίλους να πηγαίνουν σε κάμπινγκ , χωριά , νησιά και οτι μπορείς να φανταστείς , αλλά εγω εδώ πιστός είπα μια χρονιά είναι πόσο άσχημα μπορεί να είναι χωρίς διακοπές; Εκεί είναι που ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα που με κατέστρεψε...Τηλέφωνο απο την ομάδα...ξεκινάνε προπονήσεις 1η Αυγούστου.Το πρώτο συναίσθημα χαρούμενο , να ξεφύγουμε λίγο απο την ρουτίνα. Αλλά μόλις ξεκινήσαμε ,πρώτη μέρα , δεύτερη , τρίτη . έφτασε σαββατοκύριακο...ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΛΙΑ!!! Ελα όμως που όλοι λείπουν...μετά απο λίγες μέρες το πήρα απόφαση οτι δεν πρόκειται να κάνω μπάνιο στην παραλία... Επιστρέψαν όλοι απο τις διακοπές τους και εκεί ξεκίνησε η καζούρα! Ακόμα και ιδέα να βάλω άμμο στην μπανιέρα μου και αλάτι και να κάνω έτσι μπάνιο είχα ... μετά σου λέει φίλοι. Ντροπή σας αλήτες! Με τα πολλά μπήκε ο Σεπτέμβριος και τα σχολεία...(Ο μόνος απο τους συντάκτες του BeeZama που ξεκίνησε σχολείο) Πανελλήνιες σου λέει φίλος , που πας; Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που μας καίει...θα αναφερθούμε κάποτε στο μέλλον.Τέλος ήταν γενικά ένα ευχάριστο καλοκαίρι που θα θυμάμαι αυτή την πικρή νότα του 2011...

Υ.Γ. Άμα υπάρχει κάποιος με παρόμοια περίπτωση να με ενημερώσει!

Βαγγέλης

Παρακοιμηθηκα για αυτο αργησε..

ξέρω ότι όλοι κάθεστε μπροστά στις οθόνες σας ριζωμένοι απο τότε που είπα οτι θα προσπαθώ να γράφω καθημερινά και γι'αυτό τον λόγο ζητώ συγνώμη απο τα εκατομμύρια αναγνωστών μας,σήμερα με πήρε ο ύπνος μπροστά στο laptop.

Σήμερα το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι οτι όταν ρε γαμώσπιτε το λεωφορείο ειναι γεμάτο,είναι γεμάτο!Δεν βλέπεις οτι ήμαστε ήδη στριμωγμένοι σαν τα ποντίκια,που σκατά πας να χωθείς?Θα πεθάνουμε στο τέλος.

Ωπ! Νέα ανάρτηση..

Επειδή δεν βλέπω καμία θέληση απο τους άλλους και επειδή το λυπάται η ψυχή μου να πηγαίνει άπατο το blog,αποφάσισα να κάνω μια σχεδόν καθημερινή στήλη,όπου θα γράφω κ θα σχολιάζω πράγματα τα οποία βλέπω στον δρόμο/στην σχολή/στην καθημερινότητα γενικά μιας και με αναδημοσεύσεις και βιντεάκια απο το YouTube δεν γίνεται δουλειά. (Πω πω,πιο γαμάτο μου φαινόταν όταν το σκεφτόμουνα στο λεωφορείο,αλλά πολύ μούφα βγήκε τελικά.Και τσάκ μου ήρθε ιδέα,να βάλω ενα poll στα δεξιά για να ψηφίσετε στις πόσες μέρες θα το παρατήσω.)

Θα ξεκινήσουμε με κάτι χαλαρό:

Είσαι 22-23 χρονών. √

Είσαι ετεροφυλόφιλος. √

Έχεις νοημοσύνη μεγαλύτερη απο ένα βρασμένο μπρόκολο. √

Ε ΤΟΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΟΥΤΣΟ ΑΚΟΥΣ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ? (true story)

σοβαρά,να ήταν κάποιο είδος σκυλάδικου να το καταλάβω,είσαι σκουπ-κυλας! Σκυλάς ήθελα να πω.

Ακόμα και ποπ σε φάση Ρουβάς ή και γω δεν ξέρω τι.

Αλλά ρε γαμώτο,Παπαρίζου? ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ? Παπαρίζου παίζει να μην ακούει ούτε η ίδια.

Το άλλο που ήθελα να πω,τι σκατά πάει λάθος με τις γιαγιάδες με τουπέ? Ξέρεις εκείνες τις γιαγιάδες που κοντεύουν να πατήσουν τα 75-80 και γυρνάνε με τζιν ή γούνες (αλλά οχι αυτές που φοράνε οι κλασσικές γιαγιάδες στην εκκλησία) φοράνε αυτά τα τεράστια γυαλιά μύγες,πίνουνε machiato καπουτσινο και λοιπές ζμπαρούφες και θεωρούν οτι επειδή είναι γηραιότερες ο κόσμος τους ανήκει.

Στο διαααοοοολοοοο! Ξέχασε ο Χάρος να σας πάρει και την είδατε κάποιες.Και τώρα που το θυμήθηκα στο 25th Hour ο Edward Norton κανει μια αναφορά σε αυτό το είδος κωλόγριων.

Ιδού! Στο 2.16

Αυτά προς το παρών.Προς το παρών?Τώρα που το σκέφτομαι,πραγμάτικα δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης αυτόυ του blog.Ότι θέλουμε να το πούμε στην παρέα μας το λέμε,αναγνώστες δεν έχουμε που να μας διαβάζουν παραέξω οπότε whats the point? Θα δείξει.

Θερμή παράκληση προς τους συbloggers,γράψτε κάτι.Οτιδήπωτε...

Νίκος