(Xωρίς τίτλο)

Αποδειχτήκατε χαζοί... 

Κάποιες φορές,στα πράσα με πιάνω,να χαζεύω άδικα,τότε γυρίζω τα μάτια μου πίσω,θυμάμαι τα χρόνια μου τα παιδικά,κοιτάζω έναν πιτσιρικά να λέει πως όλα θα πάνε καλά,ο κόσμος αυτός θα τα καταφέρει τελικά.

Με κυνηγά μ' ακολουθεί μ' έχει συνέχεια από πίσω,αυτός ο σπόρος έχει βαλθεί να με κάνει να ελπίζω,κι όλο μου φωνάζει εμείς θα τα καταφέρουμε μαζί,γιατί εμείς δεν θα είμαστε όπως εσείς,χαζοί...

Τότε εγώ τρελαίνομαι,στα λόγια του μέσα καίγομαι.Κρύβομαι μα όπου και να πάω τώρα φαίνομαι,

κι έρχεται και πάλι δίπλα μου με το ποδήλατό του,να μου πει πως μια μέρα,θα κάνει τον κόσμο δικό του.

Ότι όλα θα είναι δίκαια στην δικιά του εποχή,κι ότι όλα τα παιδιά έχουνε βάλει υπογραφή,να ζήσουν όλοι ειρηνικά πάνω σ' αυτήν την γη,λέγοντας πως η γενιά μου ήταν η τελευταία πληγή. Κι ότι πρέπει να φεύγουμε σιγά-σιγά απο'δω κι ότι αυτοί θα κάνουν πόλεμο μόνο με G.I.Joe. Μαζέψτε τα λοιπόν παίρνουμε εμείς το μαγαζί γιατί εσείς γιαυτό τον κόσμο αποδειχτήκατε χαζοί...

Αντί για λεφτά,μου λέει πως θα' χουνε μπαλόνια,και προτιμούν πατίνια να οδηγούν παρά τιμόνια.Και αντί για όπλα θέλουν να φτιάξουνε παιχνίδια,για να κρύψουν της δικιάς μας της γενιάς τα αποκαΐδια.

Θέλουν σχολεία,σωστά βιβλία,ουσιώδη παιδεία,μόλις τελειώνουν απο'κεί θα βρίσκουν άμεσα εργασία.Δεν θα υπάρχουν στρατοί,εγκληματίες και θηρία-όλα τα κακά παιδιά θα μπαίνουμε τιμωρία...

Και τρέχω να φύγω θέλω ν'αποδράσω,να ξεφύγω, αλλά εκεί αυτές οι φωνές δεν μ'αφήνουν ούτε λίγο,τα μάτια αυτά με ακολουθούν, τ'αυτια μου παν να τρελαθούν, και μου λέει "Μην φοβάσαι όλοι σε λίγο θα μ' ακούν"."Πίστεψε το" μου λέει "δέξου το και διέδωσε το,αυτός ο κόσμος μας ανήκει,καλά κατάλαβε το,μαζέψτε τα και φύγετε όσο ακόμα είναι νωρίς,αυτός ο κόσμος θα αλλάξει μ'εσάς ή χωρίς".Και τότε φεύγει σιγά-σιγά και χάνετε μακριά-μακριά,στον δρόμο μέσα σκέφτομαι πως τα παιδιά έχουν μπέσα.Ίσως κάποτε να ξαναδώ τον σπόρο από κοντά,τον κόσμο να ζητά με τα υπόλοιπα παιδιά...